آن پيک نامور که رسيد از ديار دوست

آورد حرز جان ز خط مشکبار دوست

خوش مي دهد نشان جلال و جمال يار

خوش مي کند حکايت عز و وقار دوست

دل دادمش به مژده و خجلت همي برم

زين نقد قلب خويش که کردم نثار دوست

شکر خدا که از مدد بخت کارساز

بر حسب آرزوست همه کار و بار دوست

سير سپهر و دور قمر را چه اختيار

در گردشند بر حسب اختيار دوست

گر باد فتنه هر دو جهان را بهم زند

ما و چراغ چشم و ره انتظار دوست

کحل الجواهري به من آر اي نسيم صبح

زان خاک نيکبخت که شد رهگذار دوست

ماييم و آستانه عشق و سر نياز

تا خواب خوش کرا برد اندر کنار دوست

دشمن به قصد حافظ اگر دم زند چه باک

منت خداي را که نيم شرمسار دوست